Roadtrip met de auto door Australië

Backpack check, schoenen check, koelbox check, drinken check, camera check, iets vergeten? Geen idée, we gaan! Een goed ontbijt en de ijskoffie achter de kiezen, let´s goooo! Uitgezwaaid door pabe en moeke en daar begint de vakantie! De geplande route mee, tomtom in de aanslag lekker rijden! De eerste stop was in Mandurah, een stad aan het water even een lunch ophalen voor als we weer wat verder zijn want je weet hier maar nooit wanneer je weer een supermarkt tegenkomt of een benzinestation, niet geheel onbelangrijk anders sta je zo een keer stil aan de kant. Langs het water gereden en een VVV-kantoor bezocht met alle leuke folders ( ja alle attracties zijn natuurlijk leuk.. ) alles mee in de auto voor onderweg hebben we ook wat te lezen. Na weer dik 100 km te hebben gereden maar een stop om even te lunchen. Lekker op het strand, omdat het kan natuurlijk op een bankje genietend van lekker turks brood en stukjes meloen. Ja, je moet soms wel gezond zijn. De zon was alweer ( ja sorry hij schijnt hier heel vaak ) lekker aan het schijnen maar we bedachten dat er nog meer op het programma stond voor deze eerste dag dus moesten weer verder. De volgende stop was Busselton een stadje om door heen te rijde n en toen zagen we wat winkels; klinkt als eventjes kijken! Maar helaas er zat niks voor ons bij, dan maar op zoek naar een slaapplek voor de eerste nacht. We zijn eerst weer doorgereden naar Dunsborough een stadje weer wat verderop en kwamen aan uiteindelijk bij een caravanpark. De beste man zag ons aankomen en blijkbaar zagen we er niet heel erg verzorgd uit of het is de auto ; ik weet het niet . Maar hij zei gelijk al : "een nacht hier is te duur waarom gaan jullie niet naar een hostel, kom maar even verder hier is een plattegrond daar moet je heen. Lukt het niet dan kun je nog een stukje doorrijden en moet je daar maar even kijken, zijn ook wat meer mensen van jullie leeftijd" Oke meneer, bedankt we gaan even kijken. Goede voorbereidingen hebben we wel getroffen zoals je kunt merken, maar gelukkig is Australië een erg gastvrij land dat was de redding voor de eerste nacht. De aanwijzingen keurig gevolgd aangekomen bij een lodge, even kijken of er iemand is. (tijd : 18.25u) We doen geen reserveringen na 18.00, oepss.. misschien hadden we toch eerder naar een slaapplek moeten zoeken. We hadden er inmiddels al dik 300 km op zitten dus was er ook wel beetje zat van geworden. Weer doorgereden en de hostel gevonden die meneer bedoelde. Gelijk 2 nachten geboekt dus konden lekker onze gang gaan. Nog een beetje avondeten gehad, de folders bestudeerd plannen maken voor de volgende dag en Weltrusten!

De volgende ochtend hebben we de Cape Naturaliste bezocht. Een vuurtoren van 19m hoog,dat is niet heel hoog ;) Helemaal beklommen natuurlijk en uitleg gekrege n wie er wel niet gewoond heeft en wat ze allemaal doen. Als je een vuurtoren werkt, heb je nooit vakantie, 24/7 aan het werk,je zorgt er voor dat het lichtje altijd blijft branden want dit is voor de bootjes op zee. Na de vuurtoren uitvoerig te hebben bestudeerd zijn we doorgereden naar de Canal Rocks. Eerste reactie: Wauw! Wat was dit mooi!
Prachtige natuur, rotsen en water natuurlijk even klimmen om te kijken hoe ver je kan komen voor nog mooiere kiekjes.  Google streetview gespot dus als je me nog wilt zien, google Canal Rocks ik had iets roods aan ! Find me!
Na deze indrukwekkend gebeurtenissen was het tijd voor de lunch. Deze keer geen supermarkt maar een lekker tosti met een ijskoffie. De meneer van de caravanpark kwam nog weer even langs en vroeg of we het ook gevonden hadden. Maar natuurlijk meneer, we hebben lekker geslapen! Na de overheerlijke lunch terug naar Dunsborough; de plek waar we ook de eerste overnachting hebben gehad. Time for shopping! Helaas, een aantal winkeltjes maar viel smerig tegen. Smoothies kunnen dan weer heel veel goedmaken.  ´s Avonds lekker uiteten geweest bij de Mexicaan, chili con carne was verrukkelijk met een echte Corona dus ik was helemaal in de mexicaanse sferen! Daarom ook lekker geslapen.

Vrijdagochtend was het om 10.00u tijd om uit te checken. De reis ging verder door heel Margaret River naar de Jewel Cave. De grootste en het schijnt de mooiste grot te zijn dus zijn we inderdaad ingeweest. Mooi om te zien, maar 1 grot is ook zeker wel genoeg. De gids dacht daar anders over want hij vond echt alles AWESOME! Het zal je werk maar zijn.....
Na een grot bezoeken en veel trappen op en af is het weer tijd voor een lunch. Op zoek naar een bakery in de buurt haha nou ja het eerste beste dorpje wat je tegenkomt hoop je dat een bakker zit. Als je ook echt op de weg rijd mag je blij zijn als je 2 auto´s achter mekaar tegenkomt. Je ziet soms echt 10km helemaal niks en dan is er weer een auto of een bordje van een slaapgelegenheid. Tanken moet je voor zorgen dat je dat echt op tijd doet, want als je eenmaal weer op een snelweg zit weet je echt niet wanneer er weer gelegenheid is om dit te doen. We hadden dan ook altijd de tank wel vol en tankten altijd lekker vroeg ook omdat we niet wisten hoe ver we elke keer van dorp na dorp moesten rijden. Dus als je dan een bezinestation zag was je super gelukkig! Zo´n enorm uitgestrekt land is het....
Maar goed, terug naar de bakery want ja dit moet ik echt even vertellen. Hier heb ik tot nu toe mij lekkerste pie gehad. Een pie? Ja een pie.. jum jum lekker bladerdeeg en dan zit er wat in. De bakker heeft er veel verschillende maar deze was de CHICKEN SATAY! Na het smullen gingen we door naar nog een vuurtoren. Zoals een echte toerist bezoek je ook alles van de folders en als iemand zegt dat het mooi is dan neem je een kijkje. Cape Leeuwin is de naam van de vuurtoren . Want jaaaa het is door een Nederlands schip ontdekt; De Leeuwin. Mooier kan toch ook niet, deze vuurtoren is ook wat hoger maar liefst 40 meters. We krijgen tegenwoordig overal ´studentenkorting´ we worden nog geschat als echte tieners dus ja dan kan een korting er ook wel zo zijn wij Nederlanders nou eenmaal. Lekker handig! Bij de ingang van deze vuurtoren kregen we een mooi apparaatje mee waarom je officieel onderweg dingen kunt beluisteren en meer leren over de omgeving. Het apparaatje lijkt op een walkie talkie en daar begon het. ´Swalala hoor je mij, over?´ Ja alle Bassie & Adriaan spreuken zijn voorbij gekomen. Tot de tranen aan toe hebben we in een deuk gelegen. En nee dit waren niet de eerste tranen en zullen ook niet de laatste zijn. Mooi spul een walkie talkie.....
Het was jammer genoeg een bewolkte dag dus geen strandweer daarom zijn we maar weer verder gereden om alvast weer wat kilometers te maken zodat we dit de volgende dag niet meer hoefden te rijden. Aangekomen in Pemberton moesten we een slaapplek regelen. Een backpackers hostel waar we aankwamen was nog geen receptie open, konden we nog een halfuur op wachten. Ook zag het er allemaal niet zo fris uit, we zijn wel backpackers maar wel de iets luxere variant waarschijnlijk. Er stonden zoveel auto´s, de kamers leken klein, rook muffig hadden allebei geen goed gevoel. Altijd op je gevoel af gaan! Dus gingen er vandoor , het VVV-kantoor was dicht maar even door het raam gluren en toen kwam de mevrouw toch nog even naar buiten of ze iets voor ons kon doen. Ze stuurde ons binnen 1 minuut naar een motel vlakbij en anders moesten we het hostel maar weer proberen...
Aangekomen bij het motel, gelijk een kamer geboekt maar nu moesten we wel goedkoop avondeten, want ja je kunt niet alles. Lekker lasagne uit de magnetron , vet grote kamer met allemaal zeepjes, koffie, suiker, melk etc. Alles in de tas en de volgende ochtend weer verder rijden.. Olie check, olie bijvullen, benzine check en we konden weer door...
Doordat er een grote bosbrand woedt in het zuidelijke gedeelte moesten we een dik stuk omrijden. Jammer dat we daardoor een stukje niet konden zien en het was de snelste en makkelijkste route geweest. Maar alle wegen waren daar afgesloten dus geen keus. De hele dag ongeveer weer in de auto gezeten met een aantal stops, Peaceful Bay ; prachtig strand, het was nu wel mooi weer dus lekker even rondgehangen. Valley of the Giant; enorme bomen waar je in kunt staan en dan zijn ze nog groter. Poehh.. Weer doorgereden naar Alban y de stad waar we de rest van onze vakantie zullen vertoeven, 3 volle dagen!
Aankomst bij het hostel was fantastisch ; free diner on Saturday, free breakfast and free cake on Sunday! Dat past ons precies, dat snap je wel natuurlijk. Alle nachten daar lekker geslapen en genoten van alles , Deze avond weer vroeg op bed, was weer een lange dag opmaken voor de volgende dag. Lekker aan het strand gelegen, Emu Point. Mooi rustig water, wel super koud maar dat was weer verfrissend! Nog even een wandeling bij de haven gemaakt en de beste afsluiter van je dag, de MAC DONALDS!

De volgende dag lekker aan het shoppen geweest; horloge gekocht, nieuw vestje want ja in het zuiden is het toch wat kouder dan waar wij nu wonen... en uhm. .. ja vast nog meer ;) Na het shoppen was er nog tijd over want het was niet een heel groot centrum het ANZAC Museum bekeken. Dit gaat over de Australiërs en Nieuw-Zeelanders die hebben meegevochten met de Eerste Wereldoorlog in 1914. Ze zijn met boten afgevaren en sommigen zijn nooit weer terug gekomen. Bij aankomst kreeg je een persoon van die oorlog die kon je volgen. Wanneer hij geboren was en zijn functie en wat hij gedaan heeft in de oorlog en of hij het overleefd had. Mijn persoon heeft het wel overleefd maar in zijn leven enorm veel last van gehad van deze ervaring. Zeer interessant om te lezen hoe het vanaf een ander land, andere perspectieven naar de oorlog wordt gekeken en beleefd.

Dinsdagochtend ging de wekker om 6u voor een pittige wandeling. De Bald Head Walk 16 km return en wordt. De dag ervoor waren nog bij een VVV geweest en de mevrouw daar kon ons vertellen dat we echt wel om 6 uur moesten beginnen , je mag niet van het padje en je moest lotssssssss of water meenemen want anders ging je het niet overleven. De verwachtingen waren hoog, enorm hoog! Dit zal wel een pittige dag worden, want stel je verdwaald dan heb je de hele dag nog om hulp te zoeken dus vroeg beginnen! Er stond in totaal 6-8 uur voor en het is echt een pittige wandeling....
6 uur wekker, 6 uur wandelen is te vroeg we hebben immers wel vakantie, uiteindelijk rond 7uur in de auto gestapt , nog even een tankstation opzoeken want je weet nooit waar je terecht komt en ja een gewaarschuwd mens telt voor 2 heb ik dan weer geleerd. Na heel veel zoek werk, want deze wandeling stond dus niet aangegeven en ja zo vroeg is er ook nog niemand uit bed om de weg te vragen. En er wonen niet zoveel mensen op de plek waar wij aan het zoeken waren. Toch was er een walvis museum en we dachten dat het daar ergens moest zijn.. heel hoopvol, wandelschoenen aan lotssss of water mee en zoeken en zoeken kwam er een meneer aan. Dit is om 9uur pas open zei hij, ohhh oke.. maar dat zoeken we niet. Heel vriendelijk heeft hij ons de weggewezen en uiteindelijk hebben we het gevonden. Kwart voor 8, lekker op tijd, bijna 2uur te laat volgens de mevrouw van de VVV begon onze wandeling. Bepakt met onze lotss of water, 2 pakjes drinken een extra flesje drinken, 3 broodjes want ja daar is niks....
Lekker stukje omhoog, stukje naar beneden, stukje omhoog, stukje naar beneden, stukje recht en maar lopen en lopen met onze lotssss of water en we mochten niet van het padje. 5,5 uur later zaten we ietwat moe in de auto, na 16 km lopen en een uur genietend van het uitzicht op het einde waren we terug met nog steeds lotssss of water en zonder broodjes. Hahaha het was een prachtige walk maar zeker te doen. Jaaa ik moet toegeven was wel beetje kapotjes en last van de spiertjes maar had er zeker meer van verwacht ik dacht dat ik echt de hele dag bezig zou zijn. Dat viel gelukkig mee... Na de grote wandeling konden we beiden wel een dutje doen maar toch maar niet gedaan anders slaap je ´s nachts niet meer. De laatste winkeltjes nog even bijlangs geweest, nog steeds op zoek naar een tas.. ja mam een tas echt waar de rugzak is vervelend maar kan steeds geen goede andere tas vinden :(
De laatste avond van de vakantie zijn we nog een keer uiteten geweest omdat het immers vakantie is! Indian food gehad, iets met rijst en kip en groente en was lekker.
Beetje inpakken nog en toen was de laatste dag aangebroken, lange reis wederom voor de boeg van zo´n 5uren als je het rechtstreeks rijdt. Eerst nog langs een natuurpark gereden; Two Peoples Bay. 2 mooie stranden gezien, Little Beach en Waterfall Beach. Ligt naast mekaar maar zo´n verschil. Kan je je in Nederland niet voorstellen daar is strand gewoon strand, lekker hetzelfde maar hier dus niet. Helaas was het weer geen strand weer, een bewolkte dag dus besloten maar de reis naar huis te beginnen.
Onderweg weer een bakker opgezocht voor een lekker pie, deze keer een spinazie/feta. JUM JUM en een aardbeimilkshake. De tank was nog lekker vol toen we wegreden.
De weg was ook iets langer dan we dachten de terugreis, de tankmeter gaf ons toen we dachten bijna thuis te zijn slechte signalen. Een rood lampje wat ging branden maar soms ook weer uit ging. En dat met nog wel wat kilometers te gaan. Toch niet dat we strandden als we bijna thuis zijn, het pijltje ging steeds verder naar beneden. Gelukkig moesten we er beiden heel hard om lachen dat ons dit toch niet echt zou overkomen. Iets met een goede voorbereiding en niet weten hoe ver alles hier bij elkaar vandaan is? Nee, nog steeds niet...
Het stukje van in de zenuwen zitten heeft dik 60 kilometer geduurd, nergens stond anders een pomp aangegeven dan waar we toen belandden. Maar ja, dan gooi je de tank vol. Braaf Toyota Corolla dat je het volgehouden hebt met ons en andersom ... Dus is de tank vol wil die niet starten.... uhm.. ja een automaat kan je dus niet starten als hij in de D van drive staat..... wij hadden weer tot de tranen toe lol maar de auto´s achter ons vonden het een iets minder leuke streek van de bestuurdster. .... Rond de klok van 18u waren we weer thuis, moe en voldaan en heerlijk om weer thuis te zijn!
De vakantie was kort samenvattend: 1653 km, 8 dagen, 7 nachten, een aantal dollars minder in de portomonee, veel tranen van het lachen, lotsss of water, olie checken, tanken gewoon super tof!

Bij thuiskomst : alles opruimen, eten maken en de volgende dag weer an die arbeid. Hallo 5u wekker!!! Pittig dagje op het werk, de volgende dag mocht er niemand werken. Maar na wat lief lachen en de afgelopen tijd heel hard werken mochten wij als enige de vrijdag ook aan het werk. Lekker weer geld verdienen en deze week zelfs 3 dagen aan het werk, dat is weer 1 dag meer dan eerst beloofd.  De rest wordt ook wel weer gepland dus geen zorgen daarover. Afgelopen week weer verhuisd en hier blijven we dan tot het einde van de maand maart want dan vertrekken we overseas naar Cairns. Nog steeds een huisje met alles voor ons zelf en dat is natuurlijk super fijn! Het einde in Western-Australia begint nu echt te komen, maar dat is iets waar we echt nog niet aan willen denken. We hebben afgelopen woensdag nog gewerkt en sindsdien hebben we al weer weekend. Komende maandag ook alweer vrij, public holiday! Geen idee waarom maar tijd om leuke dingen te doen en extra dag vrij, altijd goed! Tot de volgende keer maar weer .

Liefs, Trijnette